BAB 7 : Tertukar
“D
|
anial, saya gerak
dulu ya. Saya nak ambik LRT ni, nak gi umah makcik saya dekat Bandar Tasek
Selatan “ Selesai menghadiri seminar, Aathifah ingin meminta diri kerana dia
akan bermalam di rumah makciknya, Hamidah sebelum menyambung semula seminar
esok.
“ Eh! Kan awak cakap nak duduk satu
hotel ngan saya saje tadi. Saya dah tempah bilik tuk awak dah ” Tindakan
Aathifah megejutkan Danial yang baru ingin bangun dari kerusinya di dewan itu.
“ Bila pula saya cakap saya nak
duduk satu hotel ngan awak? Awak jangan cakap yang bukan-bukan ye. Seingat saya
dalam kete tadi saya tido jer kan? “ Agak tinggi sedikit nada suara Aathifah
apabila terdengar ungkapan yang dilafazkan oleh Danial tadi.
“ La kan tadi saya tanya awak nanti
dok mana kt KL, then awak cakap dok
rumah makcik. Then saya ajak awak dok
satu hotel dengan saya. Awak jawab okey jer tadi. Eh! Tak kan awak tak sedar
lak apa yang awak cakap? “ Danial menceritakan apa yang terjadi di dalam
perjalanan tadi.
“ Eh! Ye ker? Saya tak ingat lak.
Saya ke yang cakap macam tu? “ Nada suara Aathifah rendah semula.
“ Ye la, patut la tadi jawapan awak
ringkas jer, ‘rumah makcik’, ‘okey’. Penat saya cakap panjang berjela-jela,
bila awak balas pendek jer terus saya diam then
awak tertido. Rupa-rupanya awak memang tak sedar la dengan apa yang awak
cakapkan kat saya tu. “ Keluhan kedengaran sedikit meniti di bibir Danial.
“ La sorry la Danial, mungkin saya tak sedar saya bercakap dengan awak
masa tu. Umi ada cakap saya kadang-kadang memang akan membalas segala
pertanyaan orang walaupun mata saya terpejam. Saya ingat umi saya saja mengusik
saya. Aduh macamana ni. Saya sebenarnya nak berjimat. Apa dah saya buat ni? Kalau
awak anggap perkara tu saya tak sebut tak boleh ker? Please ? “ Aathifah meminta simpati.
“ Nak buat macam
mana dah nasib saya. Terpaksa la saya tebalkan muka batalkan tempahan saya
biarpun puas saya pujuk mereka carikan saya satu lagi bilik kosong. “ Danial
cuba membuat ayat kasihannya.
“ Ala! Macam mana
ni? Kejab saya call aunt saya. Saya
cuba pujuk dia. “ Aathifah menjarakkan diri sedikit dari Danial ketika dia
bercakap dengan makciknya. Di dalam hati Danial berharap Aathifah memilih untuk
menginap di hotel yang bersama dengannya supaya dia boleh lebih lama bersama
dengan Aathifah.
“ Okey la Danial, saya dok satu hotel
ngan awak. Kat ner awak tempah? “ Aathifah yang telah kembali menyatakan
niatnya. Walaupun berat dia terpaksa mengikuti kerana Danial sudah susah payah
menempah untuknya.
“ Hotel Impiana. Jom kita check-in dulu. Nanti kita keluar makan
sama-sama ye “ Terbeliak mata Aathifah mendengar Hotel Impiana.
“ Mahal tu satu bilik. Habis gaji
saya bulan ni dok bayar bilik hotel jer. Kalau macam tu saya dok ngan makcik
saya jer la. Jimat sikit. “ Tanpa segan silu Aathifah bersuara.
“ Eh! Company awak tak support
ke bilik. Kalau macam tu tak pe la saya belanja “ Dengan murah hatinya Danial
menyatakannya.
“ Eh! Kejap-kejap. Mana boleh macam
tu. Dah la awak tumpangkan saya, sekarang nak tanggung bilik saya pulak. Saya
ni bukan pekerja awak la Mr. Danial. Tak pe saya tanggung sendiri bilik tu. “
Rasa malu menyelinab diri Aathifah bila semua ingin di tanggung oleh Danial.
“ Kalau macam tu awak jadi la
pekerja saya saja. Lepas ni awak letak jawatan kat tempat kerje awak then kerje dengan saya. Senang saya nak
jaga “ Tersasul keluar juga ayat tu menyentak hati Aathifah dan Danial sendiri
mengutuk diri sendiri berbicara seperti itu.
“ Sedap-sedap jer suruh kite
berhenti. Ingat senang ker? Tak payah nak susah-susah nak jaga saya. Saya leh
jaga diri saya sendiri. Awak tu jaga jer awek awak and staf-staf awak jer. Tak payah nak tambah bilangan orang yang
nak dijaga. Tak pe saya jelaskan sewa bilik saya tu sendiri. Nanti
pandai-pandai la saya cover lik duit
tu. “ Aathifah cuba berfikiran positif tentang pernyataan ‘ jaga ‘ Danial tadi.
“ Ye ker. Saya baru ingat nak guna
kad VVIP yang saya ada. Boleh la dapat harga potongan. Dah awak cakap macam tu,
tak pe. Ikut suka la. “ Danial cuba memancing Aathifah.
“ A.. awak ada kad VVIP ker. Biar
betek? Eh! Kalau macam tu boleh tak awak tolong guna untuk bilik saya tapi
nanti saya bayar semula, boleh kan? “ Aathifah mengedip-ngedipkan mata dengan
gaya kanak-kanak comel meminta sesuatu. Meledak ketawa Danial melihat muka
comel Aathifah itu.
“ Comelnya dia…. Cubit karang baru
tau. “ Danial bergurau cuba menutup degupan jantungnya yang kembali memuncak.
“ Eh!, Eh! Tak boleh. Bukan muhrim.
Terima kasih sebab sudi tolong ye. “ Aathifah telah menggosok-gosok kedua-dua
tapak tangannya di hadapannya, tanda penghargaan
“ Saya tak kata saya nak tolong pun
tadi. Kan awak nak jaga diri sendiri jer, jadi buat pe saya nak tolong. Saya
tak nak la nanti awak ingat saya ni tak paham kehendak and prinsip awak. “ Sahaja Danial bermain tarik tali. Aathifah
tarik muka monyoknya.
“ Tak nak tolong tak pe la. Saya
daftar sendiri. “ Mata sudah memandang hujung kasut.
“ Merajuk pulak. Ala-ala saya gurau
jer. Saya akan gunakan kad VVIP saya tu nanti tuk awak. Jangan risau. Bila-bila
nanti awak bayar jer kat saya. Ada chance
saya nak jumpe awak lagi nanti. “ Ayat terakhir Danial perlahankan nadanya.
“ Awak cakap pe tadi? Saya tak
dengar sangat la? “ Aathifah mula bertanya bila dia merasakan ada ayat yang
diperkatakan oleh Danial.
“ Saya cakap jom gi hotel, jam kalau lambat nanti “ Danial hanya
tersenggih mendengar alasan yang tiba-tiba muncul di fikiran.
“ Eh! Macam mana awak boleh dapat
tempah bilik ari ni gak. Setahu saya bilik mesti dah penuh tambah time, time macam ni. “ Aathifah mula
menyedari kemungkinan berkenaan bilik di Hotel Impiana.
“ Kebetulan masa saya call ada satu bilik yang baru sahaja
dikosongkan, jadi saya terus book. “
Danial cuba berdalih. Tidak mungkin dia akan memberitahu keadaan sebenar.
Biarlah rahsia.
Aathifah
melayangkan badannya yang kepenatan dan mendarat di atas katil dalam bilik hotel ini. Empuk sungguh
rasanya dan badan pun rasa selesa. Tubuhnya yang hanya dibaluti dengan jubah
mandi dan kepala dibalut dengan tuala terasa lebih segar badannya selepas
berendam di dalam tab mandi. Baru beberapa ketika Aathifah memejamkan mata,
telefon di meja di tepi kepala katilnya berdering. Dengan malas Aathifah
mengangkat ganggang telefon.
“ Hello? “ Terbeliak matanya
mendengar suara di sebelah sana.
“ Amboi! Seksinya suara. Tengah tido
ker tadi? Saya ganggu ker? Ni dengar dengan waras ker mamai ni? “ Danial
tersenyum-senyum.
“ Eh! Danial. Saya dengar dengan
waras, tak mamai pun. Awak tak penat ker? Saya penat baru nak tido jer tadi.
Kenapa call? “ Merona merah serasa
pipi Aathifah mendengar kata-kata Danial.
“ La ye ker. Saya baru ingat nak
ajak awak tolong temankan saya gi tengok tapak saya dekat Segambut. Nak gi
sendiri takut saya tertido pulak sebab saya ada rase ngantuk-ngantuk sikit ni.
“ Danial cuba memancing simpati Aathifah.
“ Gi esok jer la kalau dah
mengantuk. Saya ingat nak rehat jer ari ni. “ Aathifah mencari alasan.
“ Esok kan kita nak terus balik.
Saya risau kete awak tu lama-lama kat R&R tu. Tu yang saya ajak gi ari ni.
Tapi kalau awak tak sudi temankan tak pe la saya gi sendiri. Okey la “ Danial masih
memancing dan kali ini dengan sedikit rajuk.
“ Eh! Nanti-nanti. Okey, okey saya
teman. Tunggu kat lobi, kejap lagi saya turun “ Kesian pula mendengar kata-kata
Danial dan demi mendengar keretanya disebut Aathifah menjadi lemah dan mengikut
sahaja permintaan Danial tersebut.
Aathifah melangkah malas menuju ke
beg Deuternya. Terkejut dia apabila melihat isi di dalam beg. Aathifah sepantas
kilat mengeluarkan hampir kesemua pakaian yang ada di dalam beg ke atas tilam.
Aathifah hanya memberhantikan punggahan pakaian itu apabila dia terpegang
seluar dalam. Spontan dengan itu segera dicampaknya seluar itu jatuh ke lantai
hampir mengenai kepala meja.
“ Eee… gelinye. Aduh macamana leh
tertukar beg ni. Tu la sape suruh pakai beg yang sama kan dah tertukar. Pe
nombor bilik dia ni ye. Macamana nak call
tukar balik beg ni? “ Aathifah bersuara sendirian dan tatkala dia mengomel
sendirian deringan telefon bilik berbunyi lagi. Segera dicapainya.
“ Awak dah tengok beg? Sorry saya tertukar agaknya tadi. Kejab
lagi saya gi bilik awak tukar beg “ Tanpa menungggu bicara Aathifah, Danial
terlebih dahulu bersuara.
“ Eh! Tak pe dah tak sengaja. Lain
kali kita kene bincang nak pakai beg apa ye supaya tak pakai beg yang sama dan
tertukar macam ni. “ Danial ketawa dengan gurauan Aathifah sedangkan Aathifah
sebenarnya memerlinya. Rambut sama hitam tapi hati lain-lain. Lain yang kita
fikir, lain pula yang orang tafsir.
“ Okey, okey, kejab lagi saya
sampai. “ Setelah Danial meredakan ketawanya dia kembali bersuara.
“ Okey. “ Aathifah hanya
mengeleng-ngelengkan kepalanya. Setelah telefon di letakkan dia dengan segera
mengambil seluar dalam Danial yang dilemparkannya tadi. Dengan muka mengelikan
dan hanya memegang dengan jari telunjuk dan ibu jari di memasukkan semula
seluar dalam itu ke dalam beg diikuti pakaian-pakaian yang lain. Cuba
menyusunnya semula mengikut susunan Danial sebentar tadi. Kemudian dia memakai
semula baju jubahnya yang dipakai tadi. Elok sahaja dia mengenakan tudung di
kepala, loceng pintu biliknya berbunyi.
“ Sorry, nah beg awak “ Danial segera menghulurkan beg Aathifah.
Senyum sumbing Aathifah lemparkan dan dia turut juga memberikan Danial begnya.
“ Sorry, tadi saya punggah sedikit baju awak. Bukan saja nak tengok
baju awak ye tapi terkejut tu yang tangan cepat jer punggah. Tapi tak banyak
pun sikit jer. “ Aathifah dah memerahkan pipinya. Apa lagi tahan malu la hendak
cakap perkara yang dilakukannya.
“ La awak punggah sikit jer? Saya
siap tonggengkan satu beg konon nak cepatkan keluar semua isi dalam beg ni.
Tup, tup, nampak semua adik kakak bergelimpangan atas timbunan baju. Sorry juga saya terpaksa pegang semua tu
sebab nak isi semula dalam beg. Harap awak tak marah “ Danial buat muka selamba
jer. Aathifah yang tersangat malu terus menolak Danial menjauhi muka pintu dan
menutup pintu dengan segera.
“ Thanks. Nasib baik awak tolak saya kalau tak hidung saya dah kene
pintu ni. Tapi jangan tak jadi pulak teman saya nanti ye. “ Aathifah masih
dapat mendengar sayup-sayup Danial berbicara walaupun pintu ditutup. Aathifah
masih bersandar di balik pintu.
‘ Nak kluar lagi ker dengan dia ni?
Aku dah malu tahap gaban ni. Dia boleh buat muka selambe dia jer. Eeee… malunya
dia dah tengok adik kakak aku ni. Mana nak sorok muka aku ni. Dah la kene
mengadap dia lagi. Sepanjang hidup aku malu ni. Ya Allah tolong, malunya aku.
Lain kali adik kakak kene letak dalam beg kecik dulu baru masuk dalam beg ni. ‘
Monolog Aathifah sendiri.
Dengan hanya
berbaju balus labuh paras lutut berwarna coklat tua dengan berbunga halus dan
seluar jeans hitam serta tudung berwarna krim dan coklat tua pula dipakaikan di
kepalanya, Aathifah begitu santai dan menawan dirasakan oleh Danial. Dia pula
yang hanya mengena T-shirt Polo warna kuning dan juga berseluar jeans hitam
Levi’s serta memakai cap hitam,
santai kerana dia bercadang ingin membawa Aathifah makan di tempat yang sering
dikujungi selepas melawat tapak projeknya itu nanti.
Aathifah bersyukur dan kelegaan bila
Danial hanya berlagak biasa seperti perkara yang memalukan tadi tidak berlaku
dan tidak langsung membuka bicara mengenai perkara berkenaan. Mereka hanya
menghayati lagu-lagu yang berkumandang di radio Hitz FM. Dan Danial menumpukan
perhatian pada pemanduannya. Sedar- sedar mereka telah sampai di destinasinya.
“ Aathifah nak ikut saya gi tapak ke
nak tunggu dalam ni jer? “ Danial bertanya setelah sampai di tapak pembinaan.
Aathifah yang ingin juga melihat pembinaan Danial di sini segera membalas.
“ Saya nak ikut la. Boleh juga
tengok style awak bina rumah-rumah
kat sini. Nampak macam menarik jer dari sini. “ Huluran topi keselamatan Danial
disambut. Walaupun sudah hampir pukul enam setengah, masih ada pekerja yang
bertungkus-lumus bekerja. Danial memberi infomasi serba-sedikit tentang
pembinaan yang sedang berjalan di situ. Sedang mereka rancak bersembang telefon
Samsung Galaxy SIII Aathifah berbunyi. Berkerut dahi Aathifah melihat nombor
yang tertera, satu susunan nombor yang tidak ada dalam simpanannya, nombor yang
tidak dikenali.
“ Kenapa Aathifah? Siapa yang call? “ Danial yang perasan dengan kerutan
pada dahi Aathifah bertanya.
“
Entah la saya tak kenal.” Ringkas jawapan Aathifah.
“
Hello. “ Aathifah
memulakan.
“ Assalammualaikum, Aathifah. Ni
Abang Qa’id la. Aathifah kat mana? “ Terkejut Aathifah mendengar suara Qa’id.
“ Waalaikummussalam Abang Qa’id.
Aathifah kat Segambut. Mana abang dapat nombor Aathifah? “ Aathifah cuba
mengingati sekiranya dia ada memberikan nombor telefonnya kepada Qa’id tadi.
“ Abang minta mak abang minta kat
Makcik Amirah. Tadi abang lupa nak minta. Petang tadi panggil kat parking pun Aathifah tak dengar, tak
sempat nak kejar kete dah lalu. Aathifah tinggal kat mana? “
“ Sorry, Aathifah tak perasan la kot. Aathifah dok kat Hotel Impiana.
Ada apa abang telefon Aathifah?” Saat ini Aathifah berharap apa yang dia bakal
dengar bukanlah sesuatu yang difikirnya. Danial masih setia disisi. Peluang
yang ada di ambil untuk mengamati seraut wajah manis itu. Sesekali itu juga
Aathifah tersenyum manis kepada Danial.
“ Alang-alang Aathifah dah ada kat
KL ni, abang ingat nak ajak Aathifah keluar dinner
dengan abang. Aathifah sudi tak? “
“ Kluar dinner? Kejab ye abang. “ Aathifah menjauhkan telefon dari mulutnya
dan mula bertanya dengan Danial.
“ Danial, Abang Qa’id nak ajak saya
kluar dinner, boleh tak dia join kita sama? “ Idea sengal yang datang
dari Aathifah supaya dia dapat
melarikan diri dari berdua-duaan dengan Qa’id dan Danial.
“ Pe salahnya. Kita makan sama-sama
dengan Qa’id jer la. Dia nak ajak makan kat mana? Ke dia nak join makan kat tempat yang saya cadang
nak gi? Restoran Mohd. Chan
Abdullah, Wangsa Maju “ Hampa Danial tetapi dipendam.
“ Abang Qa’id nak ajak Aathifah
makan kat mana? Danial nak ajak kita makan kat Restoran Mohd Chan
Abdullah, Wangsa Maju, kalau abang nak. Kalau tak kita makan kat
tempat yang abang nak ajak Aathifah “ Terdiam seketika sebelum Qa’id menjawab.
“ Okey la jumpe kat sana. Aathifah
datang dengan Danial ker? “
“ A’ah, okey nanti kitorang tunggu
abang kat sana. Assalammualaikum. “ Setelah mendengar Qa’id membalas Aathifah
pun mematikan talian telefonnya. Danial dan Aathifah menyambung semula
pemantauan dan pemerhatian mereka di tapak itu.
No comments:
Post a Comment